debilitans
Latin
Etymology
Present participle of dēbilitō.
Participle
dēbilitāns (genitive dēbilitantis); third-declension one-termination participle
- crippling, debilitating
- Puella aegritudinem debilitantem habet.
- The girl has a debilitating illness.
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dēbilitāns | dēbilitantēs | dēbilitantia | ||
| genitive | dēbilitantis | dēbilitantium | |||
| dative | dēbilitantī | dēbilitantibus | |||
| accusative | dēbilitantem | dēbilitāns | dēbilitantēs dēbilitantīs |
dēbilitantia | |
| ablative | dēbilitante dēbilitantī1 |
dēbilitantibus | |||
| vocative | dēbilitāns | dēbilitantēs | dēbilitantia | ||
1When used purely as an adjective.