debilitatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dēbilitō.
Participle
dēbilitātus (feminine dēbilitāta, neuter dēbilitātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dēbilitātus | dēbilitāta | dēbilitātum | dēbilitātī | dēbilitātae | dēbilitāta | |
| genitive | dēbilitātī | dēbilitātae | dēbilitātī | dēbilitātōrum | dēbilitātārum | dēbilitātōrum | |
| dative | dēbilitātō | dēbilitātae | dēbilitātō | dēbilitātīs | |||
| accusative | dēbilitātum | dēbilitātam | dēbilitātum | dēbilitātōs | dēbilitātās | dēbilitāta | |
| ablative | dēbilitātō | dēbilitātā | dēbilitātō | dēbilitātīs | |||
| vocative | dēbilitāte | dēbilitāta | dēbilitātum | dēbilitātī | dēbilitātae | dēbilitāta | |
References
- debilitatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to be bowed down, prostrated by grief: aegritudine afflictum, debilitatum esse, iacēre
- to be completely prostrated by fear: metu fractum et debilitatum, perculsum esse
- to be bowed down, prostrated by grief: aegritudine afflictum, debilitatum esse, iacēre