decantatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dēcantō.

Participle

dēcantātus (feminine dēcantāta, neuter dēcantātum); first/second-declension participle

  1. chanted, repeated

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative dēcantātus dēcantāta dēcantātum dēcantātī dēcantātae dēcantāta
genitive dēcantātī dēcantātae dēcantātī dēcantātōrum dēcantātārum dēcantātōrum
dative dēcantātō dēcantātae dēcantātō dēcantātīs
accusative dēcantātum dēcantātam dēcantātum dēcantātōs dēcantātās dēcantāta
ablative dēcantātō dēcantātā dēcantātō dēcantātīs
vocative dēcantāte dēcantāta dēcantātum dēcantātī dēcantātae dēcantāta