decantatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dēcantō.
Participle
dēcantātus (feminine dēcantāta, neuter dēcantātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dēcantātus | dēcantāta | dēcantātum | dēcantātī | dēcantātae | dēcantāta | |
| genitive | dēcantātī | dēcantātae | dēcantātī | dēcantātōrum | dēcantātārum | dēcantātōrum | |
| dative | dēcantātō | dēcantātae | dēcantātō | dēcantātīs | |||
| accusative | dēcantātum | dēcantātam | dēcantātum | dēcantātōs | dēcantātās | dēcantāta | |
| ablative | dēcantātō | dēcantātā | dēcantātō | dēcantātīs | |||
| vocative | dēcantāte | dēcantāta | dēcantātum | dēcantātī | dēcantātae | dēcantāta | |