decerpens
Latin
Etymology
Present participle of dēcerpō.
Participle
dēcerpēns (genitive dēcerpentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dēcerpēns | dēcerpentēs | dēcerpentia | ||
| genitive | dēcerpentis | dēcerpentium | |||
| dative | dēcerpentī | dēcerpentibus | |||
| accusative | dēcerpentem | dēcerpēns | dēcerpentēs dēcerpentīs |
dēcerpentia | |
| ablative | dēcerpente dēcerpentī1 |
dēcerpentibus | |||
| vocative | dēcerpēns | dēcerpentēs | dēcerpentia | ||
1When used purely as an adjective.