decollatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dēcollō.

Participle

dēcollātus (feminine dēcollāta, neuter dēcollātum); first/second-declension participle

  1. decapitated, beheaded

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative dēcollātus dēcollāta dēcollātum dēcollātī dēcollātae dēcollāta
genitive dēcollātī dēcollātae dēcollātī dēcollātōrum dēcollātārum dēcollātōrum
dative dēcollātō dēcollātae dēcollātō dēcollātīs
accusative dēcollātum dēcollātam dēcollātum dēcollātōs dēcollātās dēcollāta
ablative dēcollātō dēcollātā dēcollātō dēcollātīs
vocative dēcollāte dēcollāta dēcollātum dēcollātī dēcollātae dēcollāta

References