decoratio
Latin
Etymology
From decorō (“adorn, decorate”) + -tiō (resultative noun suffix).
Noun
decorātiō f (genitive decorātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | decorātiō | decorātiōnēs |
| genitive | decorātiōnis | decorātiōnum |
| dative | decorātiōnī | decorātiōnibus |
| accusative | decorātiōnem | decorātiōnēs |
| ablative | decorātiōne | decorātiōnibus |
| vocative | decorātiō | decorātiōnēs |
Related terms
Descendants
- Catalan: decoració
- French: décoration
- → Romanian: decorație
- → Turkish: dekorasyon
- Galician: decoración
- Italian: decorazione
- Occitan: decoracion
- Piedmontese: decorassion
- Portuguese: decoração
- Russian: декора́ция (dekorácija)
- Spanish: decoración
References
- "decoratio", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)