dedicans
Latin
Etymology
Present participle of dēdicō.
Participle
dēdicāns (genitive dēdicantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dēdicāns | dēdicantēs | dēdicantia | ||
| genitive | dēdicantis | dēdicantium | |||
| dative | dēdicantī | dēdicantibus | |||
| accusative | dēdicantem | dēdicāns | dēdicantēs dēdicantīs |
dēdicantia | |
| ablative | dēdicante dēdicantī1 |
dēdicantibus | |||
| vocative | dēdicāns | dēdicantēs | dēdicantia | ||
1When used purely as an adjective.