dedicatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dēdicō.
Participle
dēdicātus (feminine dēdicāta, neuter dēdicātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dēdicātus | dēdicāta | dēdicātum | dēdicātī | dēdicātae | dēdicāta | |
| genitive | dēdicātī | dēdicātae | dēdicātī | dēdicātōrum | dēdicātārum | dēdicātōrum | |
| dative | dēdicātō | dēdicātae | dēdicātō | dēdicātīs | |||
| accusative | dēdicātum | dēdicātam | dēdicātum | dēdicātōs | dēdicātās | dēdicāta | |
| ablative | dēdicātō | dēdicātā | dēdicātō | dēdicātīs | |||
| vocative | dēdicāte | dēdicāta | dēdicātum | dēdicātī | dēdicātae | dēdicāta | |