deductorius
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [deː.dʊkˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪e.d̪ukˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
dēductōrius (feminine dēductōria, neuter dēductōrium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dēductōrius | dēductōria | dēductōrium | dēductōriī | dēductōriae | dēductōria | |
| genitive | dēductōriī | dēductōriae | dēductōriī | dēductōriōrum | dēductōriārum | dēductōriōrum | |
| dative | dēductōriō | dēductōriae | dēductōriō | dēductōriīs | |||
| accusative | dēductōrium | dēductōriam | dēductōrium | dēductōriōs | dēductōriās | dēductōria | |
| ablative | dēductōriō | dēductōriā | dēductōriō | dēductōriīs | |||
| vocative | dēductōrie | dēductōria | dēductōrium | dēductōriī | dēductōriae | dēductōria | |
Derived terms
Related terms
References
- “deductorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- deductorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.