defraudatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dēfraudō.

Participle

dēfraudātus (feminine dēfraudāta, neuter dēfraudātum); first/second-declension participle

  1. defrauded, cheated, deceived

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative dēfraudātus dēfraudāta dēfraudātum dēfraudātī dēfraudātae dēfraudāta
genitive dēfraudātī dēfraudātae dēfraudātī dēfraudātōrum dēfraudātārum dēfraudātōrum
dative dēfraudātō dēfraudātae dēfraudātō dēfraudātīs
accusative dēfraudātum dēfraudātam dēfraudātum dēfraudātōs dēfraudātās dēfraudāta
ablative dēfraudātō dēfraudātā dēfraudātō dēfraudātīs
vocative dēfraudāte dēfraudāta dēfraudātum dēfraudātī dēfraudātae dēfraudāta

References