defricatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dēfricō.

Participle

dēfricātus (feminine dēfricāta, neuter dēfricātum); first/second-declension participle

  1. rubbed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative dēfricātus dēfricāta dēfricātum dēfricātī dēfricātae dēfricāta
genitive dēfricātī dēfricātae dēfricātī dēfricātōrum dēfricātārum dēfricātōrum
dative dēfricātō dēfricātae dēfricātō dēfricātīs
accusative dēfricātum dēfricātam dēfricātum dēfricātōs dēfricātās dēfricāta
ablative dēfricātō dēfricātā dēfricātō dēfricātīs
vocative dēfricāte dēfricāta dēfricātum dēfricātī dēfricātae dēfricāta