defricatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dēfricō.
Participle
dēfricātus (feminine dēfricāta, neuter dēfricātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dēfricātus | dēfricāta | dēfricātum | dēfricātī | dēfricātae | dēfricāta | |
| genitive | dēfricātī | dēfricātae | dēfricātī | dēfricātōrum | dēfricātārum | dēfricātōrum | |
| dative | dēfricātō | dēfricātae | dēfricātō | dēfricātīs | |||
| accusative | dēfricātum | dēfricātam | dēfricātum | dēfricātōs | dēfricātās | dēfricāta | |
| ablative | dēfricātō | dēfricātā | dēfricātō | dēfricātīs | |||
| vocative | dēfricāte | dēfricāta | dēfricātum | dēfricātī | dēfricātae | dēfricāta | |