deificat
See also: deïficat
Latin
Verb
deificat
- third-person singular present active indicative of deificō
Romanian
Etymology
Past participle of deifica.
Adjective
deificat m or n (feminine singular deificată, masculine plural deificați, feminine and neuter plural deificate)
Declension
| singular | plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | |||
| nominative- accusative |
indefinite | deificat | deificată | deificați | deificate | |||
| definite | deificatul | deificata | deificații | deificatele | ||||
| genitive- dative |
indefinite | deificat | deificate | deificați | deificate | |||
| definite | deificatului | deificatei | deificaților | deificatelor | ||||
Verb
deificat (past participle of deifica)
- past participle of deifica