deklinacija

Lithuanian

Noun

deklinãcija f stress pattern 1

  1. declination

Declension

Declension of deklinãcija
singular
(vienaskaita)
plural
(daugiskaita)
nominative (vardininkas) deklinãcija deklinãcijos
genitive (kilmininkas) deklinãcijos deklinãcijų
dative (naudininkas) deklinãcijai deklinãcijoms
accusative (galininkas) deklinãciją deklinãcijas
instrumental (įnagininkas) deklinãcija deklinãcijomis
locative (vietininkas) deklinãcijoje deklinãcijose
vocative (šauksmininkas) deklinãcija deklinãcijos

Further reading

Serbo-Croatian

Etymology

Learned borrowing from Latin dēclīnātiō. By surface analysis, deklinírati +‎ -cija.

Pronunciation

  • IPA(key): /deklinǎːt͡sija/

Noun

deklinácija f (Cyrillic spelling деклина́ција, relational adjective deklinácījskī)

  1. (grammar) declension
    Synonym: sklònidba

Declension

Declension of deklinacija
singular plural
nominative deklinácija deklinacije
genitive deklinacije deklinacija
dative deklinaciji deklinacijama
accusative deklinaciju deklinacije
vocative deklinacijo deklinacije
locative deklinaciji deklinacijama
instrumental deklinacijom deklinacijama

See also

  • dȅklinabīlan, ȉndeklinabīlan
  • deklinabílnōst, deklinàtōrij, deklinògraf, dȅklinometar

Further reading

  • deklinacija”, in Hrvatski jezični portal [Croatian language portal] (in Serbo-Croatian), 2006–2025