dekownik

Polish

Etymology

From dekować się +‎ -nik.

Pronunciation

  • IPA(key): /dɛˈkɔv.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvɲik
  • Syllabification: de‧kow‧nik

Noun

dekownik m pers

  1. (colloquial, derogatory) dodger, goldbrick, scrimshanker, shirker, skulker
    Synonym: obibok
    1. (derogatory, military) draft dodger
      Synonym: uchylant

Declension

Declension of dekownik
singular plural
nominative dekownik dekownicy/dekowniki (deprecative)
genitive dekownika dekowników
dative dekownikowi dekownikom
accusative dekownika dekowników
instrumental dekownikiem dekownikami
locative dekowniku dekownikach
vocative dekowniku dekownicy

Further reading

  • dekownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dekownik in Polish dictionaries at PWN
  • dekownik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.