deliratio
Latin
Etymology
dēlīrō (“to deviate from a straight line; to be crazy”) + -tiō
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [deː.liːˈraː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪e.liˈrat̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
dēlīrātiō f (genitive dēlīrātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dēlīrātiō | dēlīrātiōnēs |
| genitive | dēlīrātiōnis | dēlīrātiōnum |
| dative | dēlīrātiōnī | dēlīrātiōnibus |
| accusative | dēlīrātiōnem | dēlīrātiōnēs |
| ablative | dēlīrātiōne | dēlīrātiōnibus |
| vocative | dēlīrātiō | dēlīrātiōnēs |
References
- “deliratio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “deliratio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers