demirans

Latin

Etymology

Present participle of dēmīror

Participle

dēmīrāns (genitive dēmīrantis); third-declension one-termination participle

  1. surprised

Declension

Third-declension participle.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative dēmīrāns dēmīrantēs dēmīrantia
genitive dēmīrantis dēmīrantium
dative dēmīrantī dēmīrantibus
accusative dēmīrantem dēmīrāns dēmīrantēs
dēmīrantīs
dēmīrantia
ablative dēmīrante
dēmīrantī1
dēmīrantibus
vocative dēmīrāns dēmīrantēs dēmīrantia

1When used purely as an adjective.