demolitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dēmōlior.
Participle
dēmōlītus (feminine dēmōlīta, neuter dēmōlītum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dēmōlītus | dēmōlīta | dēmōlītum | dēmōlītī | dēmōlītae | dēmōlīta | |
| genitive | dēmōlītī | dēmōlītae | dēmōlītī | dēmōlītōrum | dēmōlītārum | dēmōlītōrum | |
| dative | dēmōlītō | dēmōlītae | dēmōlītō | dēmōlītīs | |||
| accusative | dēmōlītum | dēmōlītam | dēmōlītum | dēmōlītōs | dēmōlītās | dēmōlīta | |
| ablative | dēmōlītō | dēmōlītā | dēmōlītō | dēmōlītīs | |||
| vocative | dēmōlīte | dēmōlīta | dēmōlītum | dēmōlītī | dēmōlītae | dēmōlīta | |