demoticus
Latin
Etymology
From Ancient Greek δημοτικός (dēmotikós).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [deːˈmɔ.tɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪eˈmɔː.t̪i.kus]
Adjective
dēmoticus (feminine dēmotica, neuter dēmoticum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dēmoticus | dēmotica | dēmoticum | dēmoticī | dēmoticae | dēmotica | |
| genitive | dēmoticī | dēmoticae | dēmoticī | dēmoticōrum | dēmoticārum | dēmoticōrum | |
| dative | dēmoticō | dēmoticae | dēmoticō | dēmoticīs | |||
| accusative | dēmoticum | dēmoticam | dēmoticum | dēmoticōs | dēmoticās | dēmotica | |
| ablative | dēmoticō | dēmoticā | dēmoticō | dēmoticīs | |||
| vocative | dēmotice | dēmotica | dēmoticum | dēmoticī | dēmoticae | dēmotica | |