denegans
Latin
Etymology
Present participle of dēnegō.
Participle
dēnegāns (genitive dēnegantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dēnegāns | dēnegantēs | dēnegantia | ||
| genitive | dēnegantis | dēnegantium | |||
| dative | dēnegantī | dēnegantibus | |||
| accusative | dēnegantem | dēnegāns | dēnegantēs dēnegantīs |
dēnegantia | |
| ablative | dēnegante dēnegantī1 |
dēnegantibus | |||
| vocative | dēnegāns | dēnegantēs | dēnegantia | ||
1When used purely as an adjective.