denominans
Latin
Etymology
Present participle of dēnōminō.
Participle
dēnōmināns (genitive dēnōminantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dēnōmināns | dēnōminantēs | dēnōminantia | ||
| genitive | dēnōminantis | dēnōminantium | |||
| dative | dēnōminantī | dēnōminantibus | |||
| accusative | dēnōminantem | dēnōmināns | dēnōminantēs dēnōminantīs |
dēnōminantia | |
| ablative | dēnōminante dēnōminantī1 |
dēnōminantibus | |||
| vocative | dēnōmināns | dēnōminantēs | dēnōminantia | ||
1When used purely as an adjective.