denotandus
Latin
Etymology
Future passive participle of dēnotō.
Participle
dēnotandus (feminine dēnotanda, neuter dēnotandum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dēnotandus | dēnotanda | dēnotandum | dēnotandī | dēnotandae | dēnotanda | |
| genitive | dēnotandī | dēnotandae | dēnotandī | dēnotandōrum | dēnotandārum | dēnotandōrum | |
| dative | dēnotandō | dēnotandae | dēnotandō | dēnotandīs | |||
| accusative | dēnotandum | dēnotandam | dēnotandum | dēnotandōs | dēnotandās | dēnotanda | |
| ablative | dēnotandō | dēnotandā | dēnotandō | dēnotandīs | |||
| vocative | dēnotande | dēnotanda | dēnotandum | dēnotandī | dēnotandae | dēnotanda | |