denuncjacja

See also: denuncjacją

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin dēnūntiātiō.

Pronunciation

  • IPA(key): /dɛ.nunˈt͡sja.t͡sja/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: de‧nun‧cja‧cja

Noun

denuncjacja f

  1. (literary) denunciation (act of publicly assigning to a person the blame for a perceived wrongdoing, with the hope of bringing attention to it)
    Synonym: donos

Declension

Declension of denuncjacja
singular plural
nominative denuncjacja denuncjacje
genitive denuncjacji denuncjacji/denuncjacyj (archaic)
dative denuncjacji denuncjacjom
accusative denuncjację denuncjacje
instrumental denuncjacją denuncjacjami
locative denuncjacji denuncjacjach
vocative denuncjacjo denuncjacje

Derived terms

adjective
  • denuncjacyjny
nouns
  • denuncjant
  • denuncjator
  • denuncjatorka
verbs

Further reading

  • denuncjacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • denuncjacja in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.