denuntiandus
Latin
Etymology
Future passive participle of dēnuntiō.
Participle
dēnūntiandus (feminine dēnūntianda, neuter dēnūntiandum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dēnūntiandus | dēnūntianda | dēnūntiandum | dēnūntiandī | dēnūntiandae | dēnūntianda | |
| genitive | dēnūntiandī | dēnūntiandae | dēnūntiandī | dēnūntiandōrum | dēnūntiandārum | dēnūntiandōrum | |
| dative | dēnūntiandō | dēnūntiandae | dēnūntiandō | dēnūntiandīs | |||
| accusative | dēnūntiandum | dēnūntiandam | dēnūntiandum | dēnūntiandōs | dēnūntiandās | dēnūntianda | |
| ablative | dēnūntiandō | dēnūntiandā | dēnūntiandō | dēnūntiandīs | |||
| vocative | dēnūntiande | dēnūntianda | dēnūntiandum | dēnūntiandī | dēnūntiandae | dēnūntianda | |