deosculatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of deōsculor.

Participle

deōsculātus (feminine deōsculāta, neuter deōsculātum); first/second-declension participle

  1. kissed affectionately
  2. praised highly

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative deōsculātus deōsculāta deōsculātum deōsculātī deōsculātae deōsculāta
genitive deōsculātī deōsculātae deōsculātī deōsculātōrum deōsculātārum deōsculātōrum
dative deōsculātō deōsculātae deōsculātō deōsculātīs
accusative deōsculātum deōsculātam deōsculātum deōsculātōs deōsculātās deōsculāta
ablative deōsculātō deōsculātā deōsculātō deōsculātīs
vocative deōsculāte deōsculāta deōsculātum deōsculātī deōsculātae deōsculāta