deperditus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dēperdō.

Participle

dēperditus (feminine dēperdita, neuter dēperditum); first/second-declension participle

  1. destroyed, lost

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative dēperditus dēperdita dēperditum dēperditī dēperditae dēperdita
genitive dēperditī dēperditae dēperditī dēperditōrum dēperditārum dēperditōrum
dative dēperditō dēperditae dēperditō dēperditīs
accusative dēperditum dēperditam dēperditum dēperditōs dēperditās dēperdita
ablative dēperditō dēperditā dēperditō dēperditīs
vocative dēperdite dēperdita dēperditum dēperditī dēperditae dēperdita

References

  • deperditus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • a book which has been entirely lost sight of: liber deperditus