depositus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dēpōnō.
Participle
dēpositus (feminine dēposita, neuter dēpositum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dēpositus | dēposita | dēpositum | dēpositī | dēpositae | dēposita | |
| genitive | dēpositī | dēpositae | dēpositī | dēpositōrum | dēpositārum | dēpositōrum | |
| dative | dēpositō | dēpositae | dēpositō | dēpositīs | |||
| accusative | dēpositum | dēpositam | dēpositum | dēpositōs | dēpositās | dēposita | |
| ablative | dēpositō | dēpositā | dēpositō | dēpositīs | |||
| vocative | dēposite | dēposita | dēpositum | dēpositī | dēpositae | dēposita | |
Descendants
References
- “depositus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “depositus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "depositus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- depositus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.