derigens
Latin
Etymology
Present participle of dērigō.
Participle
dērigēns (genitive dērigentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dērigēns | dērigentēs | dērigentia | ||
| genitive | dērigentis | dērigentium | |||
| dative | dērigentī | dērigentibus | |||
| accusative | dērigentem | dērigēns | dērigentēs dērigentīs |
dērigentia | |
| ablative | dērigente dērigentī1 |
dērigentibus | |||
| vocative | dērigēns | dērigentēs | dērigentia | ||
1When used purely as an adjective.