derisorius
Latin
Etymology
From Latin dērīdeō ("to laugh at, to mock, to deride").
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [dɛ.rɪˈsɔ.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪e.riˈs̬ɔː.ri.us]
Adjective
dērīsōrius (feminine dērīsōria, neuter dērīsōrium); first/second-declension adjective
- serving for laughter, ridiculous
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dērīsōrius | dērīsōria | dērīsōrium | dērīsōriī | dērīsōriae | dērīsōria | |
| genitive | dērīsōriī | dērīsōriae | dērīsōriī | dērīsōriōrum | dērīsōriārum | dērīsōriōrum | |
| dative | dērīsōriō | dērīsōriae | dērīsōriō | dērīsōriīs | |||
| accusative | dērīsōrium | dērīsōriam | dērīsōrium | dērīsōriōs | dērīsōriās | dērīsōria | |
| ablative | dērīsōriō | dērīsōriā | dērīsōriō | dērīsōriīs | |||
| vocative | dērīsōrie | dērīsōria | dērīsōrium | dērīsōriī | dērīsōriae | dērīsōria | |
Descendants
References
- “derisorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- derisorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.