derivatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dērīvō.
Participle
dērīvātus (feminine dērīvāta, neuter dērīvātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dērīvātus | dērīvāta | dērīvātum | dērīvātī | dērīvātae | dērīvāta | |
| genitive | dērīvātī | dērīvātae | dērīvātī | dērīvātōrum | dērīvātārum | dērīvātōrum | |
| dative | dērīvātō | dērīvātae | dērīvātō | dērīvātīs | |||
| accusative | dērīvātum | dērīvātam | dērīvātum | dērīvātōs | dērīvātās | dērīvāta | |
| ablative | dērīvātō | dērīvātā | dērīvātō | dērīvātīs | |||
| vocative | dērīvāte | dērīvāta | dērīvātum | dērīvātī | dērīvātae | dērīvāta | |