desciscens

Latin

Etymology

Present participle of dēscīscō.

Participle

dēscīscēns (genitive dēscīscentis); third-declension one-termination participle

  1. defecting

Declension

Third-declension participle.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative dēscīscēns dēscīscentēs dēscīscentia
genitive dēscīscentis dēscīscentium
dative dēscīscentī dēscīscentibus
accusative dēscīscentem dēscīscēns dēscīscentēs
dēscīscentīs
dēscīscentia
ablative dēscīscente
dēscīscentī1
dēscīscentibus
vocative dēscīscēns dēscīscentēs dēscīscentia

1When used purely as an adjective.