deserticolus
Latin
Etymology
From desertum (“desert”) + colō (“to inhabit”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [deː.sɛrˈtɪ.kɔ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪e.s̬erˈt̪iː.ko.lus]
Adjective
dēserticolus (feminine dēserticola, neuter dēserticolum); first/second-declension adjective
Usage notes
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dēserticolus | dēserticola | dēserticolum | dēserticolī | dēserticolae | dēserticola | |
| genitive | dēserticolī | dēserticolae | dēserticolī | dēserticolōrum | dēserticolārum | dēserticolōrum | |
| dative | dēserticolō | dēserticolae | dēserticolō | dēserticolīs | |||
| accusative | dēserticolum | dēserticolam | dēserticolum | dēserticolōs | dēserticolās | dēserticola | |
| ablative | dēserticolō | dēserticolā | dēserticolō | dēserticolīs | |||
| vocative | dēserticole | dēserticola | dēserticolum | dēserticolī | dēserticolae | dēserticola | |