designans
Latin
Etymology
Present participle of dēsignō.
Participle
dēsignāns (genitive dēsignantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dēsignāns | dēsignantēs | dēsignantia | ||
| genitive | dēsignantis | dēsignantium | |||
| dative | dēsignantī | dēsignantibus | |||
| accusative | dēsignantem | dēsignāns | dēsignantēs dēsignantīs |
dēsignantia | |
| ablative | dēsignante dēsignantī1 |
dēsignantibus | |||
| vocative | dēsignāns | dēsignantēs | dēsignantia | ||
1When used purely as an adjective.