desiliens

Latin

Etymology

Present participle of dēsiliō.

Participle

dēsiliēns (genitive dēsilientis); third-declension one-termination participle

  1. dismounting

Declension

Third-declension participle.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative dēsiliēns dēsilientēs dēsilientia
genitive dēsilientis dēsilientium
dative dēsilientī dēsilientibus
accusative dēsilientem dēsiliēns dēsilientēs
dēsilientīs
dēsilientia
ablative dēsiliente
dēsilientī1
dēsilientibus
vocative dēsiliēns dēsilientēs dēsilientia

1When used purely as an adjective.