desinendus
Latin
Etymology
Future passive participle of dēsinō.
Participle
dēsinendus (feminine dēsinenda, neuter dēsinendum); first/second-declension participle
- which is to be desisted
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dēsinendus | dēsinenda | dēsinendum | dēsinendī | dēsinendae | dēsinenda | |
| genitive | dēsinendī | dēsinendae | dēsinendī | dēsinendōrum | dēsinendārum | dēsinendōrum | |
| dative | dēsinendō | dēsinendae | dēsinendō | dēsinendīs | |||
| accusative | dēsinendum | dēsinendam | dēsinendum | dēsinendōs | dēsinendās | dēsinenda | |
| ablative | dēsinendō | dēsinendā | dēsinendō | dēsinendīs | |||
| vocative | dēsinende | dēsinenda | dēsinendum | dēsinendī | dēsinendae | dēsinenda | |