desolatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dēsōlo (forsaken, abandon, desert), from (from, away from) + sōlus (alone, sole, only).

Participle

dēsōlātus (feminine dēsōlāta, neuter dēsōlātum); first/second-declension participle

  1. forsaken, abandoned, deserted, left alone, having been abandoned
  2. (with ablative) robbed, deprived of, having been robbed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative dēsōlātus dēsōlāta dēsōlātum dēsōlātī dēsōlātae dēsōlāta
genitive dēsōlātī dēsōlātae dēsōlātī dēsōlātōrum dēsōlātārum dēsōlātōrum
dative dēsōlātō dēsōlātae dēsōlātō dēsōlātīs
accusative dēsōlātum dēsōlātam dēsōlātum dēsōlātōs dēsōlātās dēsōlāta
ablative dēsōlātō dēsōlātā dēsōlātō dēsōlātīs
vocative dēsōlāte dēsōlāta dēsōlātum dēsōlātī dēsōlātae dēsōlāta