despicientia
Latin
Noun
dēspicientia f (genitive dēspicientiae); first declension
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dēspicientia | dēspicientiae |
| genitive | dēspicientiae | dēspicientiārum |
| dative | dēspicientiae | dēspicientiīs |
| accusative | dēspicientiam | dēspicientiās |
| ablative | dēspicientiā | dēspicientiīs |
| vocative | dēspicientia | dēspicientiae |
Participle
dēspicientia
- nominative/accusative/vocative neuter plural of dēspiciēns
References
- “despicientia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “despicientia”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- despicientia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.