despolians
Latin
Etymology
Present participle of dēspoliō
Participle
dēspoliāns (genitive dēspoliantis); third-declension one-termination participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dēspoliāns | dēspoliantēs | dēspoliantia | ||
| genitive | dēspoliantis | dēspoliantium | |||
| dative | dēspoliantī | dēspoliantibus | |||
| accusative | dēspoliantem | dēspoliāns | dēspoliantēs dēspoliantīs |
dēspoliantia | |
| ablative | dēspoliante dēspoliantī1 |
dēspoliantibus | |||
| vocative | dēspoliāns | dēspoliantēs | dēspoliantia | ||
1When used purely as an adjective.