destringens
Latin
Etymology
Present participle of dēstringō.
Participle
dēstringēns (genitive dēstringentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dēstringēns | dēstringentēs | dēstringentia | ||
| genitive | dēstringentis | dēstringentium | |||
| dative | dēstringentī | dēstringentibus | |||
| accusative | dēstringentem | dēstringēns | dēstringentēs dēstringentīs |
dēstringentia | |
| ablative | dēstringente dēstringentī1 |
dēstringentibus | |||
| vocative | dēstringēns | dēstringentēs | dēstringentia | ||
1When used purely as an adjective.