desuetudine
Italian
Etymology
From Latin dēsuētūdinem.
Pronunciation
- IPA(key): /de.zu.eˈtu.di.ne/, /de.zweˈtu.di.ne/, (traditional) /de.su.eˈtu.di.ne/[1]
- Rhymes: -udine
- Hyphenation: de‧su‧e‧tù‧di‧ne, de‧sue‧tù‧di‧ne
Noun
desuetudine f (plural desuetudini)
Related terms
References
- ^ desueto in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)
Further reading
- desuetudine in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Latin
Noun
dēsuētūdine
- ablative singular of dēsuētūdō
Romanian
Etymology
Borrowed from French désuétude, from Latin desuetudo.
Noun
desuetudine f (uncountable)
Declension
| singular only | indefinite | definite |
|---|---|---|
| nominative-accusative | desuetudine | desuetudinea |
| genitive-dative | desuetudine | desuetudinei |
| vocative | desuetudine, desuetudineo | |