desumptus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dēsūmō.

Participle

dēsūmptus (feminine dēsūmpta, neuter dēsūmptum); first/second-declension participle

  1. chosen

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative dēsūmptus dēsūmpta dēsūmptum dēsūmptī dēsūmptae dēsūmpta
genitive dēsūmptī dēsūmptae dēsūmptī dēsūmptōrum dēsūmptārum dēsūmptōrum
dative dēsūmptō dēsūmptae dēsūmptō dēsūmptīs
accusative dēsūmptum dēsūmptam dēsūmptum dēsūmptōs dēsūmptās dēsūmpta
ablative dēsūmptō dēsūmptā dēsūmptō dēsūmptīs
vocative dēsūmpte dēsūmpta dēsūmptum dēsūmptī dēsūmptae dēsūmpta