deturbans
Latin
Etymology
Present participle of dēturbō.
Participle
dēturbāns (genitive dēturbantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dēturbāns | dēturbantēs | dēturbantia | ||
| genitive | dēturbantis | dēturbantium | |||
| dative | dēturbantī | dēturbantibus | |||
| accusative | dēturbantem | dēturbāns | dēturbantēs dēturbantīs |
dēturbantia | |
| ablative | dēturbante dēturbantī1 |
dēturbantibus | |||
| vocative | dēturbāns | dēturbantēs | dēturbantia | ||
1When used purely as an adjective.