deturbatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dēturbō.
Participle
dēturbātus (feminine dēturbāta, neuter dēturbātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dēturbātus | dēturbāta | dēturbātum | dēturbātī | dēturbātae | dēturbāta | |
| genitive | dēturbātī | dēturbātae | dēturbātī | dēturbātōrum | dēturbātārum | dēturbātōrum | |
| dative | dēturbātō | dēturbātae | dēturbātō | dēturbātīs | |||
| accusative | dēturbātum | dēturbātam | dēturbātum | dēturbātōs | dēturbātās | dēturbāta | |
| ablative | dēturbātō | dēturbātā | dēturbātō | dēturbātīs | |||
| vocative | dēturbāte | dēturbāta | dēturbātum | dēturbātī | dēturbātae | dēturbāta | |