deturbatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dēturbō.

Participle

dēturbātus (feminine dēturbāta, neuter dēturbātum); first/second-declension participle

  1. upset, toppled
  2. dislodged

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative dēturbātus dēturbāta dēturbātum dēturbātī dēturbātae dēturbāta
genitive dēturbātī dēturbātae dēturbātī dēturbātōrum dēturbātārum dēturbātōrum
dative dēturbātō dēturbātae dēturbātō dēturbātīs
accusative dēturbātum dēturbātam dēturbātum dēturbātōs dēturbātās dēturbāta
ablative dēturbātō dēturbātā dēturbātō dēturbātīs
vocative dēturbāte dēturbāta dēturbātum dēturbātī dēturbātae dēturbāta