deturpans
Latin
Etymology
Present participle of dēturpō
Participle
dēturpāns (genitive dēturpantis); third-declension one-termination participle
- disfuguring
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dēturpāns | dēturpantēs | dēturpantia | ||
| genitive | dēturpantis | dēturpantium | |||
| dative | dēturpantī | dēturpantibus | |||
| accusative | dēturpantem | dēturpāns | dēturpantēs dēturpantīs |
dēturpantia | |
| ablative | dēturpante dēturpantī1 |
dēturpantibus | |||
| vocative | dēturpāns | dēturpantēs | dēturpantia | ||
1When used purely as an adjective.