deugdelijk

Dutch

Etymology

From Middle Dutch dogedelijc. Equivalent to deugd (“virtue”) +‎ -e- +‎ -lijk.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdøːɣ.də.lək/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: deug‧de‧lijk

Adjective

deugdelijk (comparative deugdelijker, superlative deugdelijkst)

  1. sound, solid

Declension

Declension of deugdelijk
uninflected deugdelijk
inflected deugdelijke
comparative deugdelijker
positive comparative superlative
predicative/adverbial deugdelijk deugdelijker het deugdelijkst
het deugdelijkste
indefinite m./f. sing. deugdelijke deugdelijkere deugdelijkste
n. sing. deugdelijk deugdelijker deugdelijkste
plural deugdelijke deugdelijkere deugdelijkste
definite deugdelijke deugdelijkere deugdelijkste
partitive deugdelijks deugdelijkers —

Derived terms

  • deugdelijkheid

Descendants

  • Negerhollands: deuglik
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.