deviandus
Latin
Etymology
Future passive participle of dēviō.
Participle
dēviandus (feminine dēvianda, neuter dēviandum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dēviandus | dēvianda | dēviandum | dēviandī | dēviandae | dēvianda | |
| genitive | dēviandī | dēviandae | dēviandī | dēviandōrum | dēviandārum | dēviandōrum | |
| dative | dēviandō | dēviandae | dēviandō | dēviandīs | |||
| accusative | dēviandum | dēviandam | dēviandum | dēviandōs | dēviandās | dēvianda | |
| ablative | dēviandō | dēviandā | dēviandō | dēviandīs | |||
| vocative | dēviande | dēvianda | dēviandum | dēviandī | dēviandae | dēvianda | |