diófa
Hungarian
Etymology
From dió (“walnut”) + fa (“tree”).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈdijoːfɒ]
- Hyphenation: dió‧fa
- Rhymes: -fɒ
Noun
diófa (plural diófák)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | diófa | diófák |
| accusative | diófát | diófákat |
| dative | diófának | diófáknak |
| instrumental | diófával | diófákkal |
| causal-final | diófáért | diófákért |
| translative | diófává | diófákká |
| terminative | diófáig | diófákig |
| essive-formal | diófaként | diófákként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | diófában | diófákban |
| superessive | diófán | diófákon |
| adessive | diófánál | diófáknál |
| illative | diófába | diófákba |
| sublative | diófára | diófákra |
| allative | diófához | diófákhoz |
| elative | diófából | diófákból |
| delative | diófáról | diófákról |
| ablative | diófától | diófáktól |
| non-attributive possessive – singular |
diófáé | diófáké |
| non-attributive possessive – plural |
diófáéi | diófákéi |
| possessor | single possession | multiple possessions |
|---|---|---|
| 1st person sing. | diófám | diófáim |
| 2nd person sing. | diófád | diófáid |
| 3rd person sing. | diófája | diófái |
| 1st person plural | diófánk | diófáink |
| 2nd person plural | diófátok | diófáitok |
| 3rd person plural | diófájuk | diófáik |
Derived terms
- diófás
Compound words
- diófaág
- diófacincér
- diófagomba
- diófalevél
- diófalomb
- diófaszín
- diófaszínű
Further reading
- diófa in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.
- diófa in Nóra Ittzés, editor, A magyar nyelv nagyszótára [A Comprehensive Dictionary of the Hungarian Language] (Nszt.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published a–ez as of 2024).