dicandus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of dicō (“devote”).
Participle
dicandus (feminine dicanda, neuter dicandum); first/second-declension participle
- which is to be dedicated, devoted
- which is to be consecrated, deified
- which is to be appropriated to, devoted to, assigned to, set apart for
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dicandus | dicanda | dicandum | dicandī | dicandae | dicanda | |
| genitive | dicandī | dicandae | dicandī | dicandōrum | dicandārum | dicandōrum | |
| dative | dicandō | dicandae | dicandō | dicandīs | |||
| accusative | dicandum | dicandam | dicandum | dicandōs | dicandās | dicanda | |
| ablative | dicandō | dicandā | dicandō | dicandīs | |||
| vocative | dicande | dicanda | dicandum | dicandī | dicandae | dicanda | |