dicator

Latin

Pronunciation

dicātor:

dicator:

Etymology 1

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

dicātor

  1. second/third-person singular future passive imperative of dicō

Etymology 2

Unknown.

Noun

dicator m (genitive dicatōris); third declension

  1. The meaning of this term is uncertain. Possibilities include: misspelling of dictator, local magistrate in Spoletium responsible for administering the fines enacted upon those who had committed sacrilege against the nearby sacred grove
    • CIL 11.4766:
      Honce loucom / nequs violatod / neque exvehito neque / exferto quod louci / siet neque cedito / nesei quo die res deina / anua fiat eod die / quod rei dinai causa / [f]iat sine dolo cedre / [l]icetod seiquis // violasit Iove bovid / piaclum datod / seiquis scies / violasit dolo malo / Iovei bovid piaclum / datod et a(sses) CCC / moltai suntod / eius piacli / moltaique dicator[e] / exactio est[od]
      (please add an English translation of this quotation)
Declension

Third-declension noun.

singular plural
nominative dicator dicatōrēs
genitive dicatōris dicatōrum
dative dicatōrī dicatōribus
accusative dicatōrem dicatōrēs
ablative dicatōre dicatōribus
vocative dicator dicatōrēs

References