dicaturus

Latin

Etymology

Future active participle of dicō (devote).

Participle

dicātūrus (feminine dicātūra, neuter dicātūrum); first/second-declension participle

  1. about to dedicate, devote
  2. about to consecrate, deify
  3. about to appropriate to, devote to, assign to, set apart for

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative dicātūrus dicātūra dicātūrum dicātūrī dicātūrae dicātūra
genitive dicātūrī dicātūrae dicātūrī dicātūrōrum dicātūrārum dicātūrōrum
dative dicātūrō dicātūrae dicātūrō dicātūrīs
accusative dicātūrum dicātūram dicātūrum dicātūrōs dicātūrās dicātūra
ablative dicātūrō dicātūrā dicātūrō dicātūrīs
vocative dicātūre dicātūra dicātūrum dicātūrī dicātūrae dicātūra