diditus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dīdō

Participle

dīditus (feminine dīdita, neuter dīditum); first/second-declension participle

  1. distributed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative dīditus dīdita dīditum dīditī dīditae dīdita
genitive dīditī dīditae dīditī dīditōrum dīditārum dīditōrum
dative dīditō dīditae dīditō dīditīs
accusative dīditum dīditam dīditum dīditōs dīditās dīdita
ablative dīditō dīditā dīditō dīditīs
vocative dīdite dīdita dīditum dīditī dīditae dīdita

References